Ik ben Wilma, 38 jaar, verpleegkundige en moeder van drie. Voetballen is mijn grootste hobby, maar als je me vraagt wat ik het liefste doe? Juist: schrijven. Over werk en over voetbal, over voetballende patiënten en over verpleegkundige voetballers. Kortom, alles komt samen in mijn columns. Je bent van harte welkom op mijn website en ik wens je veel leesplezier!




22 juni 2018: "Aanvallen is geen optie meer"
(BLOG 16 Medisch Spectrum Twente)

De nieuwste blog gaat over een patiënt die binnenkort zijn schip ziet stranden en ‘zijn laatste reis op zee’ gaat maken ...

“Doordat ik jaren terug als machinist bij de scheepvaart heb gewerkt, ben ik in aanraking gekomen met asbest. Hoogstwaarschijnlijk is dat de oorzaak van mijn fibrose. De arts die me de diagnose gaf, vroeg of ik enig idee had wat er speelde en wond er geen doekjes om: op mijn 65e kreeg ik een prognose van drie jaar. Tijdens dat gesprek vroeg ik of er nog een escape was, maar helaas… De rollercoaster is toen begonnen. Vandaag vier ik mijn 68e verjaardag. De grens voor een dubbele longtransplantatie is 67 jaar. Verdere behandelmogelijkheden zijn er zo goed als niet, maar life goes on,” vertelt hij.

Lees hier verder.

9 mei 2018: "Dat vinden we niet raar, alleen maar bijzonder"
(BLOG 13 Medisch Spectrum Twente)

Op deze maandag is juf Ank het gesprek van de dag. The day after de uitzending liggen wij, vrouwelijke collega’s onder elkaar, in een deuk om de geweldige uitspraken van de luizenmoeder. We zien toch echt wel overeenkomsten tussen de beroepen docent en verpleegkundige. Vooral de oneliner “Dat vinden wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder” is er één waar we ons regelmatig in terug kunnen vinden. Zo ook bij de 62-jarige mevrouw de Vries met een hoofdwond van 20 bij 20 cm (!), waarbij een heel deel van de schedel weggevaagd is. Het begon door het krabben bij jeuk en inmiddels heeft de wond zich dus dermate ontwikkeld dat we kijken op een ondefinieerbaar stukje hersenen. Ook in deze casus vinden we niets raar, alleen maar bijzonder.

lees hier verder

8 november 2017:  "De schrijvende verpleegkundige " 
(BLOG 01 Medisch Spectrum Twente)

“Schrijven is de kunst om woorden mooi achter elkaar neer te zetten zodat het lezen ervan zorgt voor een prettig verhaal. Het is iets wat ik graag mag doen.  Goochelen, aan het begin niet wetend waar het eind naar toe gaat. Ineens schiet het onderwerp door je gedachten, een flits zorgt voor wat leuke woordspelingen en inspiratie is geboren. Nou ben ik maar een amateur, van regeltjes en schrijverswetten heb ik geen kaas gegeten. Werkwoordspelling en Nederlandse taal lukt me aardig en putten uit een grote bron aan levenslessen als ervaringsdeskundige dan wel luisterend oor is mijn grootste pré."

lees hier verder