'Rood-geel maakt toch echt oranje!'

Het voetbalseizoen is weer begonnen na een prachtige zomer waarin we konden genieten van de Oranje Leeuwinnen. Iets wat van tevoren onmogelijk leek, werd heel knap behaald: Europees Kampioen, de helden anno 2017 zetten het vrouwenvoetbal weer helemaal op de kaart.
 
Ook ik mag mijn voetbalschoenen weer aantrekken na de zomerstop en ruiken aan het gemaaide gras. Ooit maakte ik deel uit van dames 1 van CVV Achilles, inmiddels speel ik, met misschien nog wel meer plezier dan toen, in het team van "Vrouwen 25+". Een soort veteranenteam dat speelt in een heuse competitie op half veld, zeven tegen zeven. In één woord: Prachtig.
 
Ik durf ons team best te vergelijken met de oranje dames. Qua inzet en motivatie doen we echt niet onder voor de Leeuwinnen. Hoe wij gemotiveerd en gedreven elke wedstrijd weer op het veld staan, biedt echt perspectief voor de toekomst. Het komt er alleen tot op heden nog net niet helemaal uit. We hebben het afgelopen seizoen niet behaald wat we hadden gehoopt. De laatste plaats in de competitie was ons lot. We konden wel brullen, maar dan niet als leeuwinnen maar meer als een schorre kater. Schor van de altijd gezellige feestjes die we met regelmaat hebben en een kater vanwege alle verliespunten (of van de vele wijntjes, daar twijfel ik nog over). We zaten net als de Nederlandse Dames in een soort flow. Daar waar de oranje toppers elke wedstrijd met een positief doelsaldo afsloten, zat onze flow in de oplopende tegendoelpunten. Meng je het rood-geel van Achilles, krijg je toch echt oranje. En daar waar het Oranje Team de A-status heeft behaald, hadden wij die allang binnen: de A van altijd! Oftewel altijd gezellig, altijd feest en vooral van altijd hetzelfde liedje. Maar waar de oranje leeuwinnen hun overwinning vieren met een geweldig feest, doen wij dat toch op dezelfde manier na onze verlieswedstrijden. Kortom: we beleven het voetballen op dezelfde manier als het succesvolle Oranje Voetbaldamesteam.  
 
Voetballen blijft het mooiste spelletje wat er bestaat. Het is toch geweldig om mee te mogen genieten van de euforie als onze Leeuwinnen kampioen worden? Helemaal als mijn thuisplaats Enschede het grote feest organiseert en opmerkt dat de supportersschare de sportiefste is in vergelijking met het mannenvoetbal.  
 
Ik haal mijn voetbaltas voor de dag en mag weer gaan doen wat ik het liefste doe, hoe heerlijk is dat.